تبیین تفاوت سلامت معنوی و مراقبت معنوی از منظر روششناسی اسلامی
معاون پژوهشی تطبیق مرکز مراقبت معنوی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: در نظام معرفتی اسلام، سلامت معنوی و مراقبت معنوی دو مقوله متمایز اما مکمل یکدیگرند که شناخت دقیق مرزهای آنها میتواند به توسعه علوم انسانی اسلامی در حوزه سلامت کمک کند.
حجتالاسلام رضا عباسزاده در هم اندیشی علمی روش شناسی سلامت معنوی اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شیراز افزود: در تعالیم اسلامی، «سلامت معنوی» به معنای دانش و بینش درباره حقیقت انسان و ارتباط او با خداوند است، در حالیکه «مراقبت معنوی» ناظر به عمل، مهارت و اهتمام در حفظ و تقویت این سلامت در زندگی روزمره است.
وی تصریح کرد: سلامت معنوی ریشه در شناخت عقل نظری دارد، اما مراقبت معنوی به عقل عملی و رفتار انسان وابسته است و در مجموع، این دو بعد در کنار هم میتوانند تصویر کاملی از سلامت انسان را در اندیشه اسلامی ترسیم کنند.
به گفته ویمراقبه یکی از مفاهیمی است که هایدگر و میرآف جهت انضمام روانشناسی و اخلاق و فلسفه به آن توجه بیشتری داشتند و در اسلام به این حقیقت با عقل عملی توجه شده است.
این استاد دانشگاه بیان کرد: از منظر اسلام، انسان موجودی دارای دو ساحت مادی و ملکوتی است و هرگونه سلامت حقیقی باید هر دو بُعد جسمی و روحی او را دربرگیرد. بر این اساس، شناخت علمی سلامت معنوی و تربیت نیروی متخصص در حوزه مراقبت معنوی، نیازمند رویکردی تلفیقی از علم و ایمان است.
معاون پژوهش های تطبیقی مرکز مراقبت معنوی نهاد رهبری در دانشگاه علوم پزشکی شیراز با اشاره به اهمیت مبانی معرفتی اسلام در روششناسی پژوهشهای معنوی گفت: نظام روششناسی سلامت معنوی اسلامی باید بر پایه اجتهاد علمی، عقلانیت و بهرهگیری از منابع اصیل دینی استوار باشد تا بتواند پاسخگوی نیازهای فکری و اخلاقی انسان معاصر باشد.
وی افزود: «عقل عملی» در روششناسی مراقبت معنوی اسلامی نقشی محوری دارد و میتواند مفاهیم اخلاقی و عرفانی را از سطح نظری به عرصه کاربردی زندگی انسان منتقل کند.
انتهای پیام//
نظر دهید