به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شیراز، آئین اختتامیۀ نخستین دورۀ آموزشی کارورزی مراقبین معنوی با حضور مسئول نهاد رهبری در دانشگاه و کارشناسان مراقبین معنوی در دانشگاه علمی کاربردی غدیر برگزار شد.

حجت الاسلام و المسلمین دکتر «حمید مقامی» در ابتدای این نشست که در بحبوحۀ انتخابات برگزار می شد، با اشاره بر اهمیّت شرکت گسترده در دور دوم انتخابات، بر تکمیل این فرایند تأکید کرد.

مسئول نهاد رهبری دانشگاه در ادامه به تشریح مسائل پیرامونی مراقبت معنوی پرداخت و گفت: بحث های بنیادی، بنیان بحث هاست، بیان روش هاست و غیر قابل تغییر؛ در حالیکه یادگیری تکنیک ها به زمان و مکان وابسته است و همه جا کاربرد ندارد؛ مثلاً در همین آموزش مراقبت معنوی حرف هایی که چند سال قبل گفته می شد، امروز کارساز نیست و این دربارۀ آینده نیز صدق می کند.

او ادامه داد: مگر اینکه مبانی این علم را به دقت آموخته باشید تا تنها با تغییر بیان و زبان در زمان و مکان های گوناگون استفاده شود؛ بنابراین تأکید بر این است که فراگیری مباحث بنیادی در دستور کار همیشگی شما باشد. بنیادهای فلسفی، کلامی و فکری مراقبت معنوی را کار کنید و مسلط باشید تا جهانبینی شما نسبت به مراقبت معنوی شکل بگیرد و صاحب تکنیک شوید.

این استاد حوزۀ تعلیم و تربیت تصریح کرد: بزرگان ما چون بر مبانی دینی، به ویژه مبانی انسان شناسی مسلط بودند، در برخورد با انسان ها در زمان های مختلف رفتارهای متناسبی داشتند؛ بنابراین دانستن تکنیک به تنهایی، دست ما را در مواجهات گوناگون خالی می کند و راه به جایی نمی بریم.

او سپس با اشاره به موضوع اصلی نشست، یعنی «اندیشیدن در امر پزشکی، رویکردی وجودی» اظهار داشت: وجود یعنی هستی و بودن و رویکرد وجودی، یعنی جهت گیری ما هستی گرایانه باشد، به علم، پدیده، موضوع، امر و هرچیز دیگر؛ در اینجا نیز نگاه ما به امر درمان هستی گرایانه است.

حجت الاسلام مقامی افزود: با دو رویکرد می توان به پزشکی نگاه کرد: رویکرد معرفت شناسی و رویکرد هستی شناسی. معرفت شناختی این است که بدن انسان، دارو و علائم بیماری را بشناسیم و درمان را تجویز کنیم؛ در حالیکه در هستی شناسی می گوییم واقعیاتی ورای اینها وجود دارد؛ بنابراین در معرفت شناسی انسان موضوع ما نیست یا به تعبیری انسان غایب است؛ مثل وقتی که پزشک در مراجعۀ بیمار حتی به او نگاه هم نمی کند و با شنیدن شرح بیماری دارو تجویز می کند؛ این نگاه مادی گرایانه به انسان است در حالیکه ما می خواهیم یک رویکرد هستی گرایانه به پزشکی داشته باشیم.

او خاطر نشان کرد: در مراقبت معنوی شما می دانید مشکل چیست و وقتی در کنار پزشک که نگاه هستی گرایانه ندارد یک مراقب معنوی می گذارید این نقص را پوشش می دهد؛ اما نکتۀ اساسی اینجاست که خود پزشک و پرستار باید مراقب معنوی باشند؛ وگرنه با مشکل مواجه می شوند؛ یعنی مراقبان معنوی باید نقش راهنما را داشته باشند و به پزشک و پرستار یادآوری کنند که با بیمار چگونه برخورد کند؛ اما اصل کار را باید خود پزشک و پرستار انجام دهد.

دکتر مقامی ادامه داد: منظور از اندیشیدن در عنوان بحث این است که نمی خواهیم فقط چیزی یاد بگیریم. تفکر مهم است؛ آنهم نه فقط کف تفکر، بلکه تفکر قرآنی! تفکر در همۀ امور. در قرآن سفارش به این تفکر است. این تفکر در مخلوقات الهی است که شما را بالا می برد. اندیشیدن در امر پزشکی مهم تر از اندیشیدن در علم پزشکی است. هردو مهمند؛ ولی امر مهم تراست. این نوع اندیشیدن به حکمت ختم می شود؛ یعنی تأملی که به خدا ختم شود؛ اینگونه اندیشیدن نگاه را هستی شناسانه می کند.

او اضافه کرد: چرا وقتی پیش بزرگان می رویم یک نگاه می کند می فهمد چند مرده حلاجیم؟ آنها آدم شناسند؛ چون خودشان را شناخته اند. وقتی به خود مسلط باشیم بقیه را هم می شناسیم. اینجا بحث خودسازی مهم است؛ اگر خودسازی نداشته باشیم کارمان ابتر است.

حجت الاسلام مقامی افزود: مراقبین، «تواصو بالحق و تواصوا بالصبر» را باید تمرین کنند؛ چون در مواجه با دیگران هستند و می خواهند دیگری را پاک کنند؛ پس باید اول خودشان پاک و مطهر باشند. اگر خودسازی نداشته باشند، قطعاً خراب می کنند. هستۀ مرکزی مددکار، مشاور، طلبه و مراقب معنوی، خود سازی است. پیامبر با عظمتش به عبد بودنش افتخار می کند. توصیۀ من این است حتی المقدور دائم الوضو باشید که بسیار موثر است!

مسئول نهاد رهبری در دانشگاه بار دیگر تأکید کرد که رویکرد وجودی، یعنی با نگاه هستی شناختی به انسان بنگریم. در تمام علوم، انسان وجود دارد؛ ولی در عمل نه!! نگاه غرب به انسان معرفت شناسانه است نه هستی شناسانه؛ به همین دلیل است که در این نگاه می شود ربات ها را به جای انسان به کار گرفت. اگر می خواهید در این راه قدم بردارید باید نگاهتان و جهت گیریتان هستی شناسانه باشد و اندیشیدن هم بسیار مهم است.